- Skoro jej rzeczy pasują na panią, to może dobrze, że się nie zmarnują... Zapraszamy do stołu – powiedziała z uśmiechem i gestem pani domu wskazała Tammy krzesło.

- Nie. Jestem tu już od czterech dni.
- Nie miałem takiego zamiaru. Po prostu musisz gdzieś przenocować, a nie ma sensu chodzić z malutkim dzieckiem po mieście, szukając odpowiedniego miejsca.
- Nie chciałam apartamentu.
- Czy chciałbyś mieć przyjaciela? - spytał spokojnie Mały Książę.
- Chyba niewielu - przyznała Róża. - A jak go poznałeś?
- Ależ oczywiście, że na tej osi powinna być aleja! - wykrzyknęła z ogniem w głosie, gdy przystanęli na skraju starego parku. - Będzie wspaniały widok!
Róży. Zaczął nawet swe już znane słowa:
Ochmistrzyni powinna wylecieć z roboty, pomyślał. I to natychmiast.
Róża, choć bez entuzjazmu, zgodziła się:
była szybkoschnąca i niemożliwe już było usunięcie jej z koperty, więc do dziś nie wiem, od kogo ta przesyłka.
Zastanawiała się przez chwilę.
- Jak panienka sądzi, kto by panował w Broitenburgu, gdyby panicz Henry został w Australii?
- Tak, spotkałem takiego dorosłego. Zaprzyjaźniliśmy się nawet. Opowiadałem ci już o nim. Był pierwszym

- Dosyć już, dosyć. - Becky położyła mu palec na ustach. - To już za nami. Michaił nie
najważniejsza. Nie mogłem go zlekceważyć. Powiesiłem więc na kołku błyszczącą szablę i
facetowi, który wyruchał cię jak pierwszego lepszego w kiblu?
- No, no, nie ma się czego bać - wtrącił łagodnie trzeci. Jego rysy przywodziły na myśl
- Nic podobnego. W życiu nie byłem bardziej pewny tego, co mówię. - Musiał użyć siły, by wyjąć pudełeczko z jej zaciśniętej dłoni, a potem, również siłą, włożył jej pierścionek. - W porządku- stwierdził, całując ją w rękę. - Mam cię zaciągnąć do środka i oficjalnie ogłosić nasze zaręczyny, czy wolisz najpierw spokojnie porozmawiać?
Nachyliła się więc, zamknęła oczy i go pocałowała. Czując, jak nierówno oddycha,
migotliwym świetle latarni wyglądali jak maszkarony na gotyckich rynnach. Zionęło od nich
- Niech się pan trzyma z dala od mojej córki!
uśmieszek. Kozaków nie było już widać. Deszcz nadal siekł zaciekle, wiatr wciąż wył, ulewa
- A wyobrażasz sobie, żeby nie? Pomyśl, co mogłoby się stać z Alice. A Edward? Jest bezpieczny?
Udało mu się sprzedać - choć nie bez żalu - kilka ulubionych przedmiotów. Apartament stanie
była nieco zaintrygowana. Po namyśle uznała, że Alec Knight nie jest groźny Wysoki i
- Będzie w porządku. - Zaczerpnęła powietrza i zmusiła się do uśmiechu. - Przed chwilą zrobiłam Edwardowi przykrość - wyjaśniła. - Nie było to dla mnie miłe.
Michaił wydał rozkaz swoim ludziom i Kozacy natychmiast wpadli do izby. Wskazał
westchnął z ironicznym uśmiechem.